Een wandeling uit het boekje met alles erin: jaagpaden, tiendwegen en middeleeuwse stadjes. We beginnen in Vreeswijk, het lag waar vroeger de Gein in de Lek uitkwam, en waar later het Merwedekanaal in de Lek dook. Het is volledig samengesmolten met Jutphaas, waarmee het nu de gemeente Nieuwegein vormt. Het oude Vreeswijk is mooi, maar van de rest word je niet vrolijk. We zoeken de Kromme IJssel weer op bij de A2. Met een ruime bocht draait de rivier weer naar het westen.
Het is bij de Doorslag dat de Kromme IJssel Hollandse IJssel wordt. Vanaf hier kan de IJssel bevaren worden, want de Doorslag loopt naar het Merwede kanaal.
We lopen onder de A2 door en komen al spoedig in de gemeente en stadje IJsselstein. Het was al een stadje in 1310 en had daarmee een onafhankelijke positie tov Utrecht. Veel ruzies kwamen daaruit voort. Uiteindelijk viel de stad toe aan Willem van Oranje en was een soort oranje enclave in het Utrechtse. Het leidde ertoe dat na de dood van de kinderloze Stadhouder Willem III, IJsselstein een belastingparadijsje werd. Criminelen en faillerenden waren hier niet welkom. Er werd zelfs een Latijnse School opgericht om de rijkeluiszoontjes goed onderwijs te kunnen te geven. Pas na de Bataafse revolutie (1799) kwam er een eind aan de bevoorrechting en IJsselstein raakte in verval. Nu is het een echte forenzengemeente.
Van IJsselstein loopt er een prachtig jaagpad langs de IJssel. Het wordt nauwelijks belopen en het is smullen geblazen om over zo'n 6km door het hoge gras te lopen. Voor Montfoort nemen we de tiendweg boven Blokland. Ook prachtig als je een paar kilometer onverhard door de polders kunt lopen. Fascinerend te weten dat die wegen er al sinds de Middeleeuwen lopen en dienden om verbindingen te kunnen handhaven over het inklinkende land.
We komen in Montfoort. De bisschop van Utrecht liet hier in 1170 een kasteel bouwen om zijn stad te beschermen tegen de graven van Holland. Tevens kon de burggraaf (een benoemde edele) ingrijpen op bevel van de bisschop. Maar die burggraven roken aan de macht en vormden eerder een bedreiging dan een verdediging tegen de Bisschop. Na de reformatie bleef Montfoort trouw aan Utrecht, ondanks het kerkverbod. In 1648 moest de burggraaf zijn boedel verkopen en het stadje viel onder de stadhouder Willem II. Het is in deze tijd dat Montfoort zich toelegde op het maken van knopen (knopendraaiers) en het bakken van stenen.
We lopen nu over de IJsseldijk door Snelrewaard. Een lintgemeente die overgaat in Oudewewater, de waagstad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten