Aan de westkant van het spoor is Utrecht minder bekend. Hier vind je wijken zoals Lombok en Kanaleneiland. De Leidse Rijn stroomt er vertrouwd doorheen. Het is overigens wel een puinhoop rondom het station en het Jaarbeursplein wat vernoemd is naar de Utrechtse Jaarbeurs die net na de eerste WO is gesticht om de lamgelegde handel weer te stimuleren. Het oude gebouw stond overigens vroeger aan het Vredenburg. In een hokkerige setting kon je langs de juweliers lopen. Die Jaarbeurs heeft Utrecht wel heel veel stadsbeweging en dus economisch voordeel opgebracht zo dicht bij het Centraal Station. Nu (2014) komen er jaarlijks zo'n 2,5 miljoen bezoekers langs voor vakantiebeurzen, techniek en 50plus beurs.
Via de prachtig gerestaureerde houtzaagmolen lopen we langs de Rijn naar de Jan Pieterszoon Coenstraat waar Wim Sonneveld vandaan komt en waar tegenover aan de Koningsbergerstraat, mijn oude school staat. Vijftig jaar geleden ging ik naar de brugklas van het Chr. Lyceum, wat nu het Chr. Gymnasium heet. Ondanks oneindig veel reorganisaties staat het gebouw er nog en is eigenlijk nauwelijks veranderd. Jaap en Gerdientje (de bronzen hockeybeelden) staan nog steeds voor de deur en het orgel in de aula staat er ook nog steeds.
We lopen verder langs 's Rijks Munt. Al in 936 had Utrecht muntrecht en 's Rijks Munt is de enige plek in ons land waar ze de penningen mogen slaan. Het zijn vooral ook de herdenkingsmunten die nieuw worden geslagen als een of andere stad zijn jubileum viert. Het gebouw staat er vanaf 1910, daarvoor moest je aan de Oude Gracht (bij het Neude) zijn.
We lopen langs het oude Militair Hospitaal en park Oog in Al en daarna over het Amsterdam Rijnkanaal. Tal van snelwegen lopen hier. Utrecht ligt centraal en het is druk. Als je via de Rijn loopt valt de drukte gelukkig erg mee. Vlak vooraan De Meern passeren we park en ridderhofstad De Voorn. De Rijn loopt hier recht en is ten behoeve van een goede verbinding met Leiden gekanaliseerd. Door De Meern is het eigenlijk saai lopen. Van een Romeinse Castellum is niets te zien.
We lopen naar Harmelen, dit was ook een Ridderhofstad. Het heeft een herbouwd kasteel. Waar Harmelen (eigenlijk Kamerik) vooral beroemd om is geworden, is de tragische treinramp op 8 januari 1962. 93 doden en 52 gewonden werden er geteld bij de grootste NS treinramp ooit. In de treinen zaten in totaal zo'n 1000 reizigers die in de stoptrein naar Breukelen zaten en in de vertraagde sneltrein Utrecht Rotterdam. Heel Nederland herinnert zich de beelden van de in elkaar geschoven rijtuigen.
Vanaf Harmelen gaat de inmiddels Oude Rijn wat meer zijn oude loop volgen. Via prachtige jaagpaden lopen we naar de vestingstad Woerden waar ook een Romeins Castellum zou hebben gestaan, maar wat vooral als verdedigingsstad bij de Oude Hollandse waterlinie te boek staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten