Zo makkelijk we de vorige etappe langs de Issel konden lopen, zo lastig is het nu. Dat komt omdat de Issel breder wordt en de bedijking voor het reservewater wordt ook breder. De directe wal wordt dan wel natuurlijker, maar je kunt er minder goed lopen. Wat je wel merkt is, dat er nu meer plaatsjes langs de Issel komen, te beginnen in Hamminkeln. Het is net zoals al die Duitse dorpen keurig aangeharkt. De dorpen zijn niet zo chique als in Nederland, maar alles werkt en je ziet overal behoorlijk veel industriële activiteit.
Wat je ook ziet zijn de gedenktekens van de duitse oorlogen. Natuurlijk, ook hier is enorm geleden in de oorlog. De borden laten de namen van de gesneuvelde (voornamelijk) mannen zien die het front moesten opzoeken. Het percentage gevallenen ligt hier een stuk hoger dan bij ons. Was het niet aan het front, dan wel door de bombardementen van de geallieerden waardoor velen het loodje gelegd hebben.
Zo goed en zo kwaad als het kan blijven we de Issel zoeken en we passeren het dorpje Loikum, wat midden in het landingsgebied lag van de geallieerden (Operation Varsity). Nu is het er rustig en met zijn 800 inwoners is het het kleinste dorpje rond Hamminkeln.
Voort gaat het naar het volgende dorp: Werth. In 1260 was het er al en de Von Waldeckjes bezitten het stadje. Het is grappig hoe veel stadjes hier, verbonden zijn met de Nederlandse stadjes, want als het grondgebied niet aan de Staten toebehoorde, dan altijd wel weer aan iets of iemand in het Duitse. Namen als Heren Van Leck en Culemborgh waren hier nog steeds rond. Het oude witte stadhuis (Der Burg) ziet er prachtig uit met zijn luiken. Je kunt er onderdoor lopen en terug naar de Issel keren.
Het is nu nog maar een klein stukje naar Isselburg, het is de voorlaatste plaats voordat de Issel IJssel wordt. Het kasteel moet dus even wachten, want in Isselburg is erg weinig te beleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten