Eigenlijk een klassieker deze wandeling. Ik heb stukken van deze route al vier keer gemaakt en het blijft een boeiende tocht door de vallei en de plantages. We beginnen aan het uiterste randje van de veluwezoom. Ik dacht dat het oip de Wageningse Berg gedaan was, maar het gaat nog even door. Onder Wageningen is het dan echt afgelopen, we moeten de vallei in, maar dat is geen straf want de uiterwaarden zijn prachtig.
Omdat Wageningen die heuvel heeft, is de bewoning hier heel oud. Er zijn hier kleine hoeveelheden romeinse restjes gevonden, maar het echte werk begint in de Middeleeuwen. In 1263 had Wageningen al stadsrechten en werd er gewoond om en nabij de Holleweg, die er nog steeds is. Verder is Wageningen vooral beroemd om zijn Vrede in 1945 (Hotel de Wereld en Bernhard) en zijn landbouwhogeschool. Tegenwoordig heet het universiteit, en dat is terecht want het is een hoogwaardig instituut. waar de modernste landbouwtechnologieen worden uitgedokterd. Je ziet wel een verschuiving naar de microscoop, maar plantjes en gewassen blijven belangrijk. Zo'n 30% van de bevolking heeft wel iets met de universiteit.
We lopen verder door de vallei, waar ooit de Maas doorliep. Nu vormt het de grens tussen Gelderland en Utrecht. We lopen langs de Blauwe Kamer, een prachtig, maar beperkt toegankelijk natuurgebied wat tegen de Grebbeberg aan schuurt. En natuurlijk ook hier de werken van de Nieuwe Hollandse waterlinie. Als je aan de voet van de Grebbeberg staat zijn nog vele sluizen te bewonderen. Het systeem is maar een paar keer gebruikt in WOII. Zowel de Nederlanders aan het begin als de Duitsers aan het eind van de oorlog wilden hun vijanden tegenhouden. IJdele hoop zo bleek.
We passeren Rhenen met haar trotse Cunera toren (helaas in de steigers 2014), maar met een mooie geschiedenis (zie het verhaal). Vanaf Rhenen lopen we wat meer de bossen iets verder van de Rijn af. We lopen op de zuidflank van de Utrechtse heuvelrug: Plantage Willem III. In 1853 werd door de familie Ruys op de warme zuidhellingen een tabaksplantage aangelegd. Je vindt in de omgeving nog overal droogschuren en de merknamen als Panter en Schimmelpenninck spreken tot de verbeelding. Het doet Zuid Europees aan wanneer je hier over de vlakte loopt. Heel bijzonder daar tussen Remmerden en Elst.
Bij Elst dalen we af naar de rivier en komen bij de molen de Wissel. Elst is een typisch lintdorp midden in de bible belt met veel streng gelovigen dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten